Zebrane w tej szufladzie sztylety perskie i indyjskie dają możliwość przyjrzenia się z bliska słynnej stali damasceńskiej.
Na skutek kucia, a następnie polerowania i trawienia kwasem uzyskiwano na powierzchni głowni unikatowy wzór. Były to delikatne, jasne i ciemne pasemka wijące się w różne strony. Stal damasceńska miała też unikatową barwę – od jasnoszarej do ciemnografitowej, prawdopodobnie będącej wynikiem wyższego nawęglenia stali.
Persja, przełom XVII i XVIII w.
Stal damasceńska, żelazo, mosiądz, kość, kucie, polerowanie
Dar Władysława „Sefer Paszy” Kościelskiego, 1895
Persja, XVIII w.
Stal damasceńska, kość, kucie, polerowanie
Dar Erazma Barącza, 1922
Persja, XVIII w.
Stal damasceńska, srebro, kucie, repusowanie
Indie, XVIII w.
Stal damasceńska, srebro, kucie, srebrzenie
Dar Władysława „Sefer Paszy” Kościelskiego, 1895