Szabla ta jest unikatowym w zbiorach polskich obiektem, o symbolicznym znaczeniu.
Orientalna, damasceńska głownia ozdobiona została złotymi, inkrustowanymi wizerunkami w postaci tureckich symboli: turbanu, sztandaru, buławy i szabli. U nasady z kolei widnieje złote popiersie króla Jana III i data „1692”. Ta ostatnia może mieć związek z zabiegami dyplomatycznymi sułtana Ahmeda II, który w tym właśnie roku starał się o zawarcie trwałego pokoju z Rzeczpospolitą.
Na głowni znajduje się jeszcze jeden ważny wizerunek: odlany ze srebra Orzeł Biały, godło Polski. Wykonany został w okresie późniejszym, bo dopiero w XIX wieku. Z tego samego okresu wywodzi się wojskowa, austriacka rękojeść tej broni.
Symboliczną wymowę przedmiotu podkreśla złamana głownia, interpretowana w kulturze polskiej jako oznaka śmierci lub wojskowej klęski. W tym przypadku wiązać to należy z okresem walk o niepodległość Polski w XIX wieku.
Imperium Osmańskie, kon. XVII w. (głownia), Polska (część dekoracji) i Austria (rękojeść), 1. poł. XIX w.
Żelazo, skóra, drewno, złoto, srebro, miedź, kucie, inkrustacja, rytowanie
Z kolekcji Emeryka Hutten-Czapskiego, dar rodziny, 1903