A
A

Gablota 13

Szable husarskie

Prezentowana w tej gablocie broń ma wyjątkowy status. Tak zwana „szabla husarska” wyróżniała się konstrukcją rękojeści, unikatową dla ziem polskich. Broń tu prezentowana ma jednak charakter przede wszystkim paradny, wykonana z drogocennych materiałów: srebra i złota, zdobiona niellowaniem, inkrustacja, rytowaniem. To także fascynujące historie kryjące się za umieszczonymi na ostrzach wizerunkami i napisami.

1. Szabla husarska z pochwą

1. Szabla husarska z pochwą

Polska (?), Bliski Wschód (głownia), ok. 1760-1790

Stal damasceńska, drewno, skóra, złoto, srebro, róg, kucie, inkrustacja, złocenie, zdobienie niellem, rytowanie, polerowanie

Dar Władysława Józefa Fedorowicza, 1922

2. Szabla upamiętniająca poselstwo Stanisława Chomentowskiego (1673-1721) do Turcji

2. Szabla upamiętniająca poselstwo Stanisława Chomentowskiego (1673-1721) do Turcji

Polska, Warszawa (?, oprawa), Imperium Osmańskie (głownia), 1780-1790

Stal damasceńska, drewno, złoto, żelazo, skóra, kucie, inkrustacja

Z dawnej zbrojowni Piotra Moszyńskiego w Krakowie

3. Szabla husarska z pochwą

3. Szabla husarska z pochwą

Polska, 2. poł. XVII – 1. poł. XVIII w.

Żelazo, stal, skóra, drewno, srebro, złoto, mosiądz, złocenie, zdobienie niellem, rytowanie, puncowanie, cyzelowanie

4. Szabla husarska z głownią

4. Szabla husarska z głownią "batorówką", po gen. Janie Skrzyneckim (1787-1860)

Polska, 1750-1790 (rękojeść, pochwa), 1831 (inkrustacja)

Żelazo, srebro, drewno, złoto, skóra, inkrustacja, rytowanie, repusowanie, kucie, emalia

Dar Bronisławy z Ogończyk Sidorowiczów hr. Edmundowej Starzeńskiej, 1909. Ze zbioru Edmunda hr. Starzeńskiego

5. Pałasz polski z głownią perską

5. Pałasz polski z głownią perską

Polska, 2. poł. XVIII w. (oprawa), Persja, XV-XVI w. (głownia)

Żelazo, drewno, skóra, złoto, srebro, kucie, inkrustacja

6. Buzdygan

6. Buzdygan

Polska lub Imperium Osmańskie, poł. XVIII w.

Srebro, żelazo, złoto, zdobienie niellem, złocenie

Z dawnej zbrojowni Piotra Moszyńskiego w Krakowie

7. Buzdygan po rodzinie Potockich

7. Buzdygan po rodzinie Potockich

Polska (?), poł. XVIII w.

Srebro, złoto, chalcedon, szylkret, granat, inkrustacja, filigran, złocenie

Dar hr. Jadwigi z Brzozowskich Michałowej Ronikierowej, 1902. Buzdygan miał pochodzić od rodziny Potockich, skąd trafił na własność hr. Michała Ronikiera (1866-1919) i jego żony Jadwigi z Brzozowskich (1874-1944)